در سال 2007، «پاتریک ویل»، مورخ فرانسوی، تصمیم گرفت برای مردم کشورهای در حال توسعه امکان دسترسی به اطلاعات و دانش را فراهم کند تا از این طریق، حتی فقیرترین مردم جهان هم امکان شکوفایی خلاقیت و استعدادهای خود را داشته باشند.


تصمیم وی از طریق اهدای کتاب و تاسیس کتابخانه‌های محلی تحقق یافت. اما زلزله 7 ریشتری در کشور هاییتی در سال 2010 و تخریب مهم‌ترین زیرساخت‌های این کشور، موسس کتابخانه بدون مرز را به فکر انداخت تا به سراغ شکل جدیدی از کتابخانه‌ها برود.

وی با کمک یک طراح داخلی، کتابخانه جدیدی به نام «جعبه ایده» را خلق کرد. «جعبه ایده» یک کتابخانه قابل حمل است. این کتابخانه که به یک جعبه بزرگ فلزی شباهت دارد قابل انتقال به دور افتاده ترین نقاط جغرافیایی است.

اما ویژگی جالب تر آن، استحکام بالا و امکان گسترش آن در محل است، بدین صورت که هر جعبه شامل تعداد قابل توجهی کتاب، لپ تاپ و حتی یک مانیتور بزرگ برای تماشای فیلم است. صندلی های تاشو و میزهای قابل حمل هم در اطراف هر کدام از جعبه ها تعبیه شده. بدین ترتیب یک کتابخانه واقعی برای مطالعه یا استفاده از دیگر امکانات چندرسانه ای برای افرادی که در شرایط بحرانی یا اورژانس  به سر می برند، درست می شود.

پاتریک ویل معتقد است پس از این که یک انسان از خطر مرگ نجات یافت و غذا و محل خوابش فراهم شد، نیاز وی به خواندن، نوشتن و برقراری ارتباط آشکار می شود.

کتابخانه بدون مرز هم در پی پاسخ به این نیاز است. چرا که دسترسی به اطلاعات از نیازهای اساسی هر انسانی است و باعث کاهش بی‌عدالتی‌های اجتماعی می‌شود. تاکنون کتابخانه بدون مرز با تولید 45 «جعبه ایده» به بیش از 50 هزار نفر امکان برقراری ارتباط با فرهنگ و دسترسی به اطلاعات را داده است.