هدف کلی مقاله

- آشنایی کودکان با کارهای خوبی که منجر به امور خیر می‌شود.

اهداف جزئی

- آشنایی کودکان با کارهای خوبی که

  • موجب شادی دیگران می‌شود.
  • باری از دوش دیگران بر می‌دارد.
  • غم دیگران را کاهش می‌دهد.
  • از صدمه دیدن دیگران جلوگیری می‌کند.
  • زندگی اجتماعی را راحت‌تر می‌کند.
  • در جهت احترام به دیگران انجام می‌شود.

چگونگی

این طرح باید در برنامه درسی کودکان قرار گیرد و اهداف آن مشخص شود و بسته آموزشی مورد نیاز تحویل مربیان داده شود.
محتویات بسته آموزشی شامل کتاب، فیلم، عکس و کارت‌های بازی متناسب با اهداف و طراحی بازی‌های گروهی برای نهادینه کردن انجام کار خوب است. این بسته‌ها باید به گونه‌ای باشد که مربیان مسئول بتوانند آنها را بازبینی و بروز نمایند.
انجام کارهای عملی مانند: تمیز کردن کلاس و مدرسه، خدمت به دوستان و معلمان و انجام کارهایی که موجب خشنودی دیگران شود در برنامه درسی قرار گیرد.
 توجه: استفاده از کتاب داستان و خواندن داستان در امور خوب و خیر اثر مناسبی خواهد داشت.

نحوه اجرا

هفت سال اول زندگی کودک پایه و اساس شخصیت او را تشکیل می‌دهد. این دوره آنگونه که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: باید به عطوفت، مهرورزی، همدلی و مهربانی بگذرد. مسئولین تعلیم و تربیت می‌توانند این دوره را به عمل متقابل توسط کودک برای انجام همدلی، مهربانی، عطوفت و خوبی سوق دهند.
این دوره، زمان خوبی جهت آموزش است. کنجکاوی زیاد و تقلید صریح از گفتار و رفتار بزرگسالان از مهمترین ویژگی‌های این دوره است. وجود الگو‌های مناسب در این دوره می‌تواند اهداف تربیتی و نحوه ارزشیابی مورد نظر تعلیم و تربیت کشور را فراهم آورد.

مسئله چیست؟

هر چقدر کودک در سنین پایین کارهای خوب و خیر انجام دهد در زندگی آینده آن را دنبال خواهد کرد. یکی از رغبت‌ها و علایق کودکان انجام کارهایی است که مورد توجه بزرگسالان است.
ایجاد شرایط مطلوب برای تکرار کارها سبب می‌شود که یادگیری دوام بیشتری داشته باشد.
قانون تمرین می‌گوید: هر قدر عملی بیشتر تکرار شود، آن عمل به صورت عادت در می‌آید و در اثر تکرار صحیح، تبحر ایجاد می‌شود. اما نکته مهم این است که هر عملی که از کودکان می‌خواهیم باید آن‌ها قادر به انجام آن کار باشند. وقتی انتظارات ما بیشتر از توان کودک باشد می‌تواند کودک را از ادامه کار بازدارد.
نکته قابل تأمل در آموزش کار خوب و خیر به کودکان این است که نه تنها تمرین و تکرار توسط آن‌ها صورت می‌گیرد بلکه دیدن مستمر اعمال خوب نیز توسط بزرگسالان اطراف آن‌ها انجام می‌گیرد.
در واقع نباید بر کودکان در امر خوبی و خیر اصطکاک الگو ایجاد شود. یعنی بین آنچه کودک در حال انجام آن است با آنچه توسط الگو‌های کودکان ارائه می‌شود نباید تفاوت فاحشی به چشم آید.
اشاعه کار خوب یکی از راه‌های ایمن کردن جامعه است . بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت معتقدند که هر چه کودک به کار خوب بپردازد از بدی فاصله می گیرد. نهادینه کردن کار خوب در کودکان سبب ایجاد جامعه‌ای با ظرفیت معنوی بالا خواهد بود.

نحوه ارزشیابی

یکی از راه‌های انجام طرح بطور دقیق، ارزشیابی مستمر آن است.
انجام امر خیر و کارهای خوب از کارهایی هستند که دارای جنبه نگرشی می‌باشد. بنابراین بهترین راه برای برای پی‌گیری آن انجام ارزشیابی توسط خود فرد است. روش «خود ارزشیابی» به شرط آنکه کودکان در این سن را با آن آشنا کنیم بسیار مناسب است.
اگر از آنان بخواهیم که یک زمان مشخص تعیین نمایند و اعمال روزانه خود را بررسی کنند بسیار مناسب است. در این روش باید از یک دفتر یا پوشه ارزشیابی استفاده شود. هر کودک پس از فکر کردن به کارهای روزانه خود می‌تواند به تعداد اعمال خوبی که انجام داده است از شکلک‌هایی که در اختیار دارد بچسباند.

 منبع : مقاله «خیر، خوبی، یاری، رستگاری»، نویسنده: «سحر سوهانی» آموزگار پایه دوم دبستان، اولین همایش ملی خیر ماندگار، بنیاد خیریه راهبری آلاء، 1و2 اسفندماه 1395