«ناصر آویژه»، بازیگر و کارگردان ایرانی در کارنامه کاری خود آثار موفقی در زمینه کودک و نوجوان دارد. او در نمایش چهار صندوق شادی، صندوقچه مروارید، طلسم شهر قصه، یه شهر بی‌پرنده، مش مش قلی خان، پیر بابا و شمع‌های سحرآمیز به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشته است.
این هنرمند خوب کشورمان کارگردان نمایش «پسر نیل» بود که در سال 94 به نفع موسسه خیریه «بچه‌های سیب سرخ» به روی صحنه رفت.
او در طول مدت فعالیت هنری خود موفق به دریافت جایزه بازیگری برای مش مش قلی خان از جشنواره کودک و نوجوان اصفهان شده است.
شهر امید با این هنرمند فعال در عرصه تئاتر کودک و نوجوان درباره عملکرد نهادها و موسسات خیریه به گفت‌وگو نشسته که در ادامه می‌خوانید:
ظرفیت‌های تولیدات تئاتری در حوزه کودک و نوجوان را تا چه اندازه در پیشبرد اهداف موسسات و نهادهای خیریه و عام‌المنفعه مؤثر می دانید؟
به این مسئله باید از دو منظر نگاه کرد. یکی از این مناظر، استفاده از زبان گویای تئاتر در بیان آسیب های اجتماعی، خاستگاه ناهنجاری ها و بزه های اجتماعی است که متاسفانه به دلیل ناآگاهی خانواده ها، قشر آسیب‌پذیر کودک و نوجوان در زندگی اجتماعی دچار آن ها شده و ناخودآگاه آن‌ها را به ورطه اینگونه اعمال و رفتار ناشایست می‌کشاند. نتیجه آن که در مقطعی از زمان، با حجم قابل توجهی از کودکان و نوجوانانی مواجه می‌شویم که با هدف در اختیار گرفتن فوریت‌های امداد اجتماعی یا خدماتی که در برخی از این مراکز ارائه می‌شود به سمت آن ها هجوم برده و با توجه به بضاعت کم اینگونه مراکز، عملا خدمات در سطح غیرقابل قبولی به آن‌ها داده می‌شود. زبان تئاتر می‌تواند حکم داروی پیشگیرانه‌ای را داشته باشد که با استفاده از روایت نمایشی خانواده‌ها، والدین و بچه‌ها را به عنوان مخاطبان یک محصول تئاتری از چنین موضوعاتی آگاه کند. اما منظر دوم استفاده مفید از زبان تئاتر در ارائه خدمات به موسسات و نهادهای خیریه و عام‌المنفعه‌ای است که ماهیتی غیر از بحث دارالتادیب‌ها دارند، به طور مثال خدماتی به خانواده‌های کم بضاعت، کودکان کار و اقشاری نظیر آن‌ها ارائه می‌کنند یا از طریق عواید مالی ناشی از فروش بلیت و رونق گیشه درصدی از این درآمد به طور مستقیم در اختیار اینگونه موسسات برای سرویس دهی مناسب‌تر اختصاص پیدا کند که با توجه به فعالیت مستمری که شخصا در حوزه تئاتر کودک و نوجوان داشته و دارم به جرات می‌توانم بگویم که اغلب فعالان، کارگردانان، عوامل و گروه‌های نمایشی کودک و نوجوان، رغبت بسیار زیادی برای مشارکت در امور خیریه از منظر دومی که ذکر شد دارند.
شما تا چه اندازه در تولید و اجرای آثار نمایشی‌تان از هر دو منظر موضوع ارائه سرویس به موسسات خیریه و مراکز نگهداری از کودکان خیابانی بی سرپرست را لحاظ می‌کنید؟
در حد توان این کار از سوی من و سایر عوامل گروه نمایشی مورد توجه قرار می‌گیرد، منتها نکته‌ای که باید اینجا به آن اشاره کنم این است که میان یک گروه نمایشی و مسئولان مراکز و موسساتی که مورد نظر هستند باید حلقه واسطی ایجاد شود تا علاوه بر جلب اعتماد طرفین چنین فعالیت‌هایی با توجه به نیاز و الزامات و اقتضائات جوامع اجتماعی، هدفمند به پیش رود به‌طور مثال سازمان بهزیستی و بسیاری از نهادهای متولی این امر باید با مامور کردن کارشناسان فرهنگی خود این حلقه واسط را ایجاد کنند.
از آنجا که شما عضو انجمن تئاتر کودک و نوجوان خانه تئاتر هستید آیا فعالیت صفی به منظور تعامل مؤثر میان مسئولان انجمن تئاتر کودک و نوجوان با نهادهای خیریه و عام المنفعه برقرار می‌شود؟
انجمن تئاتر کودک و نوجوان، یکی از اهدافش توجه به ارائه خوراک فرهنگی به مخاطب هدفی است که اینگونه آثار نمایشی برای آن‌ها تولید می‌شود. قطعا درصد قابل توجهی از آثار نمایشی تولید شده بر اساس سیاست گذاری مسئولان انجمن با نیت ارشاد و تربیت اجتماعی کودک و نوجوان و ارائه راهکارهای موثر در این زمینه به انجام می‌رسد اما با این حال انجمن تئاتر کودک و نوجوان هیچگونه قیدی قانونی که کارگردان گروه یا عوامل نمایشی را مکلف به ارائه خدمات یا حمایت‌های مالی به این موسسات کند در دستور کار قرار نداده است و این عرصه به اصطلاح با ابتکار و همت عالی هنرمندان و مخاطبان آثار نمایشی مدیریت می‌شود هرچند که انجمن تئاتر کودک و نوجوان، در صورت ترغیب هر یک از عوامل تئاتری برای شراکت در این امور خیریه نهایت همکاری و حمایت را از عزم و اراده آن‌ها به عمل می‌آورد.
و سخن پایانی...
سخن پایانی که کودکان و نوجوانان بسیاری در کشور عزیزمان زندگی می‌کنند که نه تنها نیازمند کمک‌های مالی ما هستند بلکه خود و خانواده‌هایشان چشم امید به کمک‌های معنوی هنرمندان به‌ویژه در امر فرهنگ سازی برای کمک به هم نوعان و رسیدن به ایرانی آبادتر بسته اند و نباید فراموش کنیم که رسالت هنرمند، پیش از آنکه مولد در چرخه اقتصادی کشور بودن باشد چیز دیگری است و آن رساندن خوراک آموزشی و پرورشی به افراد است پس می‌توان به ساخت برنامه‌های بیشتر و حمایت در زمینه معرفی حوزه‌های خیریه امید داشت.
دیدگاه خود را بنویسید